Lýðræði.

 

Nú styttist í að kosið verði til stjórnlagaþings og virðist það vera mjög breytileg flóra af fólki sem gefur kost á sér til setu á því þingi, sem er jú gott.

Ég held hinsvegar að það skipti miklu máli að þeir sem veljast til setu þar séu með báða fætur að jörðinni eins og sagt er, að þeir sem þar sitja geri sitt besta til að búa til ramma um lögin, en séu ekki að reyna að búa til stjórnarskrá sem annað hvort mái út regluna (það er afmái öll höft og geri stjórnvöld máttlaus), eða þá setji svo ströng skilyrði fyrir stjórnarathöfnum að það sé ekki hægt að uppfylla þau í raun, það er jú jafnvægi sem er alltaf það sem við skildum leita að.

Ég hef ekki verið mikið í þessari umræðu en hef þó gert upp minn hug í því sambandi hvern ég ætla að velja sem númer eitt á minn kjörseðil, en það er Kristbjörgu Þórisdóttur nr.6582, en hún hefur að mínu mati nokkuð heilræna mynd að því sem þarf að gera og hvað fólkinu kemur vel og um leið hvað getur talist eðlilegt að stefna að sem útkomu úr þessari vinnu, pólitískt séð erum við ekki sammála en það er nefnilega málið að mínu mati, stjórnarskráin er EKKI pólitísk og á ekki að vera, hún er hafin yfir pólitík og á að vera ramminn utan um pólitíkina meðal annars.

Ástæða þess að ég er að hafa á þessu orð hér er fyrst og fremst sú staðreynd að mér finnst umræðan nú síðustu mánuði og jafnvel árið vera vægast sagt ruglingsleg og umfram allt öfgakennd og það ein af ástæðunum að ég hef ekki verið að taka þátt í henni, stundum er einfaldlega betra að láta það ógert heldur en að fara inní einhverja hringiðu sem fyrirfram er vitað að þú getur ekki haft nein áhrif á eða ráði neitt um hvert leiðir.

Það virðist aðeins eitt lögmál ráða ferðinni í umræðunni í dag, sá sem getur búið til mestan hávaða nær athyglinni og þá sérstaklega ef hann getur ásakað nógu marga í leiðinni um eitthvað, þetta á ekkert skylt við það sem umræða ætti að innihalda, því að gamalt máltæki segir „glymur hæst í tómri tunnu".

Fólk á ekki að geta ásakað annað fólk hægri vinstri án þess að þurfa að færa rök fyrir máli sínu og þá er ég ekki að tala um rök sem eru fullyrðingar án sannana, því að slíkt meiðir saklaust fólk og það er ekki hægt að segja eftir á sorry þetta er bara fórnarkostnaður eða eitthvað í þá áttina, þar sem ég ólst upp vestur á fjörðum hefði þessi aðferð verið kölluð SKÍTKAST og var slík aðferð ekki talin merkileg umræða þeir sem henni stýrðu ekki taldir svara verðir.

Ég vona að það verði breytingar á þessari umræðu sem fyrst svo að það sé hægt að taka þátt í henni á eðlilegum forsendum án þessa að eiga á hættu að verða úthrópaður ef maður er ekki sammála eða ósammála á réttum stöðum, það þarf reglu í öllum samfélögum og þau þurfa líka lög sem allir eru jafn rétthái fyrir.

Finnbogi Rúnar.

Góðan dag og gleðilegt ár!

 

Ég hef ekki skrifað hér legi, enda finnst mér margt vera þannig að maður veit ekki hvað maður á að halda, við Íslendingar rúllum upp og niður tilfinningaskallann í afstöðu okkar til hinna ýmsu mála og skiptir þá engu hvað er okkur fyrir bestu sem heild.

Iceseve er eitt dæmið um það, enginn vill borga Iceseve þó að það sé vitað að ef málið snéri öfugt við og við værum í sporum Breta og Hollendinga á fyndist okkur að þeir ætu tvímælalaust að borga okkur, þannig væri hægt að telja upp lengi og tína til, mín skoðun er sú að það sé ekki hægt að koma núna og neita að borga, við áttum að stoppa bankana af á sínum tíma og passa uppá að það færi ekki allt úr böndunum, því það hefur alltaf verið þannig að það er ekki bæði hægt að halda og sleppa, við vorum svo áköf í að græða og græða 2007 að við vorum ekki tilbúin að sleppa og setja skorður við útrás og þenslu bankakerfisins og þegar þannig er komið verðum við bara að viðurkenna það og horfast í augu við staðreyndir, það er ekki í boði að stinga hausnum í sandinn eins og strúturinn á meðan allt brennur í kringum okkur, við viljum teljast sjálfráða og ábyrg þjóð og hafa frelsi til að gera það sem okkur dettur í hug, verðum við líka að vera tilbúin að taka afleiðingum gerða okkar.

Það sem við þurfum að leggja mesta áherslu á núna er að horfa með jákvæðum formerkjum á lífið í kringum, okkur bæði í nútíð og til framtíðar og þannig skapa okkur tækifæri til að takast á við það sem við þurfum að gera hvert og eitt okkar, því það er mín skoðun að á meðan við erum upptekin við að horfa á allt það vonda í kringum okkur og erum upptekin við það hugsa um það sem við getum ekki gert, ja þá gerum við ekkert og sleppum að gera það sem við annars gætum gert vegna þess að það tekur því ekki, þannig virkar neikvæðnin.

Gleðilegt nýtt ár.

 

Þá nýtt ár gengið í garð og vona ég að það verði öllum sem allra best um leið og ég þakka fyrir liðið ár.

Það virðist vera mjög mismunandi augum sem fólk lítur á nýja árið sumir bera í brjósti væntingar og vonir um betri tíð og vona að þeir vakni af þeirri martröð sem þeim virðis seinustu mánuðir liðins árs vera, á meðan að aðrir líta á árið dökkum augum og telja að muni færa okkur tóma erfiðleika og vandræði.

Ég skal ekkert um það segja, en mér finnst þó allt í lagi að gefa þessu nýja ári tækifæri og þó að það verði kannski ekkert met ár þá gæti það orðið allt í lagi eins og sagt er, ég veit hins vegar að ef við förum inní þetta nýja ár með því hugarfari að það verði ómögulegt og ömurlegt, þá er nokkuð víst að við fáum ekki mikið gott útúr því, vegna þess að við sköpum okkar umhverfi sjálf, þess vegna mæli ég með að við förum inní árið með það hugarfar að taka með þakklæti á móti því sem nýja árið vill okkur gefa og færa, síðan tökumst við bara á við það sem takast þarf á við og reynum að gera það með jákvæðu hugarfari þannig að það veri okkur ekki erfiða en nauðsyn krefur.

Ég reyni að horfa jákvætt fram á veginn hverju sinni og takast á við hlutina með því hugarfari, auðvitað tekst það ekki alltaf, en ég tel mig þó vita að þegar það tekst þá er allt miklu auðveldara og þægilegra, því að til dæmis býr neikvæðnin til stór fjöll á meðan jákvæðnin minkar þau og gerir það þannig að verkum á köflum að við leggjum í að klífa þau í staðin fyrir að telja það vonlaust og leggja ekki af stað.

Það er einnig mjög mikilvægt að setja sér raunhæf markmið og stefna að þeim, mér finnst til dæmis mín markmið fyrir næsta ár raunhæf og góð, en ég ætla að stefna á það að hafa það eins gott og framast er kostur og vinna að því að það megi verða svo, um leið og við setjum þannig markmið höfum við að einhverju að stafna að og þar með erum við með hugann við það og einhver staðar á bakvið á ómeðvitaða svæðinu í huganum erum við að vinna að þessu og leita tækifæra til að svo megi verða.

Gefum nýju ári ljós og jákvæðar hugsanir til að þróa.

Kveðja.

Finnbogi Rúnar.

Gleðileg Jól.

 

Kæru vinir við óskum ykkur öllum gleði og friðar um jólahátíðina og farsældar á komandi ári með þökk fyrir samskiptin á liðnu ári.

Finnbogi og Rannveig.

Kærleiksdagar.

Við hjónin vorum í Skálholti yfir helgina en þar voru kærleiksdagar, við áttum þar yndislegan tíma með fólki sem hefur helgað sig að vinna með kærleikanum á marga ólíkavegu, en hefur það sameiginlega markmið að sjá það góða og jákvæða í hlutunum og nálgast þá út frá því.

Svo kemur maður heim úr ja ég vill segja vernduðu umhverfi og manni mætir þrasið í samfélaginu og maður spyr, hvað þarf að gera svo að ráðamenn þjóðarinnar hætti að kenna hverjir öðrum um það sem ekki er gert og sameinist um að finna berstu lausnina á hverjum vanda ?

Sjálfsagt stór spurning sem ekkert svar er til við, en mér finnst stundum þegar maður er búinn að hlusta á þrasið vikum og jafnvel mánuðum saman um sömu hlutina og ekkert er gert annað en að skammast og hall yrða hver öðrum að það hljóti að vera til gáfulegri stjórnhættir en þetta, mér finnst að á fjögurra ára fresti þegar að gengið er til kosninga þá eigi menn og flokkar að takast á, síðan fáum við „sigurvegara“ og þá finnst mér að allir eigi að sameinast um að finna lausn á þeim vanda sem steðjar að hverju sinn og um leið sleppa að rífast um hugmyndafræði á meðan, vegna þess að það er jú mynduð ríkisstjórn að loknum kosningum og þá hlýtur það að vera sameiginleg skilda þingmanna að stjórna landinu með hagsmuni þess að leiðarljósi en ekki flokkana eða sinna eigin.

Ég veit það, það er ljúft að láta sig dreyma, en það getur þó ekki talist eðlilegt að heilli þjóð sé fórnað á altari stjórnmálaflokka og hugmyndafræði, þessir menn hljóta að hafa einhverjar skyldur við þjóð sína hafandi gefið kost á sér í þessa stöðu.

Gekås!

Þá er komið að því, í dag förum við að versla, ætlum að fara í (samkvæmt lýsing) stærst vöruhús í norður Evrópu .

Dagurinn er tekinn frekar snemma og lagt af stað kl hálf átta því að þetta er yfir tveggja tíma keyrsla, reyndar nær þremur tímum, ferðin uppeftir gekk bara vel, við stoppuðum einu sinni til að fá okkur kaffi og brauð sem Rannveig smurði áður en við lögðum í hann, þegar að í vöruhúsið kom var það jú stórt það var ekki spurning, en samt var bara nokkuð gott að vinna sig í gegnum það ef svo má orða það, við gátum fatað okkur upp fyrir næsta árið eða þannig hehe, en við höfum haft þann háttinn á undanfarin á að nota utanlandsferðirnar okkar til að kaupa föt og svoleiðis sem maður kaupir svona til lengri tíma.

Uppúr miðjum degi vorum við tilbúin að halda til baka og gekk þá vel og heim komum við um átta leitið og vorum mjög sátt við daginn, það er að segja það sem liðið var af honum, því að þegar heim kom hófst orrusta við flugur J, en það er búið að vera 30 stiga hiti í dag og þegar að fór að kólna fóru flugurnar af stað og það nóg af þeim hehe, við erum eins og nafnið ber með sér (Långasjö) rétt hjá vatni og því er hér nóg af allskonar flugum, en þó aðallega rikmý eins og við þekkjum við Íslensk vötn og hefur því þótt ég einstaklega gómsætur, náttúrulega alltaf sætur en svona gómsætur æææi veit ekki kannski alvegeins gott að vera laus við það ha hehehe.

Jæja ætli þetta sé ekki orðið gott í dag, kem þessu vonandi inn á netið á morgun, hef átt í smá veseni að komast á netið hér.

Långasjö.

Góður dagur í dag, rann upp með sól og logni, við tókum daginn rólega fengum okkur morgunmat og dunduðum okkur fram undir hálf ellefu, en þá lögðum við í hann og ætluðum bara að fara stutt í þorp sem heitir Emmaboda, en enduðum í Växjö sem er svona 40 mínútum lengra en ætlað var og veltumst þar um aðeins og skoðuðum í eina verslunarmiðstöð og héldum síðan heim aftur.

Fengum okkur blund síðdegis og síðan fórum við í góðan göngutúr niður að vatninu og síðan meðfram því nokkurn spöl og síðan heim aftur, eins og ég sagði í upphafi búinn að vera góður dagur, á morgun er áætlað að fara í stærsta markað í norður Evrópu, eða svo segir Svíinn í það minnsta .

Læt þetta duga að sinni, er í smá vandræðum með að komast á netið, því við erum útí sveit og ekki tenging á næsta horni hahaha.

Norðurlandabúar i vanda.

Nú liggja Danir í því, ég lagði nefnilega af stað í morgun (21.07) kl 03:27 frá heimili mínu á Akranesi áleiðis til Danmerkur ásamt Rannveigu konu minni J, það var haldið sem leið lá til Keflavíkurflugvallar og stigið um borð í Flugvél Iceland Express kl 07:00 og farið í loftið 20 mínútum síðar.

Við lentum á Billund flugvelli kl 12:15 að staðartíma, við drifum okkur að sækja bílaleigubílinn hjá Hertz og drífa okkur svo af stað, gleymdi að geta þess að með í ferð í nýleg vinkona okkar sem heldur til í forláta GPS tæki og er hún Enskumælandi og öllu að jöfnu talar hún frekar mikið þegar við erum heima og þá oft óþarfa athugasemdir að því mér finnst , en hvað um það nú þegar við vorum komin í Danaveldi við hún bara ekki segja neitt að heitið gat og það litla sem hún sagði var þá helst (í lauslegri þýðingu) „síðasta gervihnattar staða", maður tók þessu nú bara létt til að byrja með og nái fyrsta áfangastað enda vara hann bara rétt hjá Billund, en síðan átti að keyra í neinum hveli yfir til Svíþjóðar í náttstað og það fór nú aðeins að rjúka úr mínum þegar hún hélt áfram að þegja og segja sem minnst, en yfir Eirarsund komumst við nú einhvern veginn og upp til Lundar, en þar sofum við í nótt á farfuglaheimili sem er örlítið skondið, því að það er til húsa í gömlum járnbrautar vögnum, en það er bara ljómandi huggulegt en svolítið þröngt um mann .

En samsagt gekk ferðin bara vel og vel þreytt fórum við snemma að sofa góða nótt.

Hvað skiptir máli?

 

Stundum sest ég niður og velti fyrir mér hlutum sem kannski eru ekki endilega í umræðunni, við slík tækifæri kemur það oft upp í hugann einföld spurning, hvað skiptir máli?

Það er nú oft þannig að einfaldar spurningar eiga fá en þó flókin svör, og þó, því að í raun er þetta afskaplega einfalt, það sem skiptir máli í raun og veru verður aldrei keypt fyrir peninga.

Ég er til dæmis ríkur maður (kannski ekki á peninga þó kvarta é ekki hvað það varðar) því ég á fullt af barnabörnum, yndislegum einstaklingum sem horfa á lífið eins og það er, það skiptir máli.

Það skiptir máli hvernig við komum fram við þá sem eiga leið um okkar garð, eða þá sem við göngum um hlaðið hjá, það skiptir máli hvernig við göngum um landið okkar Ísland og svona mætti lengi telja upp langan lista.

Það sem ég er nú kannski að segja með þessu er það að verðmæta mat okkar í nútímanum er orðið svo brenglað og úr takt við raunveruleikann að við erum hætt að hugsa um það sem skiptir máli, við hlustum allan daginn a fréttir og annað slíkt þar sem milljarðar eru aðalorðið og við förum að halda að það séu peningar sem skipta máli, auðvitað skipta peningar máli, en miklu minna máli heldur en svo margt annað og þegar upp er staðið þá getum við verið án peningar en til dæmis ekki án líkama, kannski ekki sanngjörn viðmiðun en samt.

Það eru litlu hlutirnir sem skipta máli, eitt bros eða klapp á bakið, vingjarnlegt orð og síðan það að ganga um landið okkar með virðingu, sleppa að kasta plastpokanum sem við höldum á, gosflöskunni, tómum sígarettu pakkanum, safafernunni, svona væri lengi hægt að telja upp, en þetta er bara brot af því sem fýkur inní garðinn minn þegar blástur er.